el marino que perdió el mar
jueves, 17 de diciembre de 2015
Un día, navegando entre a néboa escribín:
Ancorados na néboa
non hai barco
nin ceo
nin MAR
non hai paixón
nin cores
nin luz
non hai vida
o mundo parou
asolagado
os reloxos non saben
medir o tempo
auguento
inerte todo
vultos sen alma
opacidade
agonía
que racha o repenique da campá
no castelo de proa
son
que divide o aire
o espello dourado
da maxistral
nada reflicte
Suscribirse a:
Enviar comentarios (Atom)
Este comentario ha sido eliminado por el autor.
ResponderEliminar